Ang bayan ay nababalot ng liwanag
Sa tahanan
Sa simbahan
Sa lansangang kaliwa’t-kanan ang parol.
Sumasabay din sa indayog
Ng awitin, tawanan
At mga boses na pumupuno
Sa espasyong nagpawaglit sa lumbay.
Ngunit ito rin ang panahon ng panunuluyan.
Ang pakikipagsapalaran sa malamig na gabi.
Binibigyang tanda ang kapayakan ng sabsaban.
At ang mariing pagtatanggi.
Sapagkat bago makita ang tanglaw,
Nabalot ng dilim ang bayan
Ang tahanan
Ang hungkag na palasyo
Ang lansangan
Sumabay din sa indayog
Ng hinaing ng sakim na Herodes
Upang palabuin ang liwanag;
Tuldukan ang pagsilang ng umaga.
Ilang Maria at Jose ang walang matuluyan sa lamig ng gabi?
Ilang Mago ang napilitang maglihim sa sakim na Herodes?
Kaninong lupa ang hindi matayuan ng tahanan?
At anong bayan ang sinadlak, binusabos;
Tinanggalan ng umaga at manunubos?
Marami pang hiling at daing na nais sagutin
Ngunit mahaba pa ang gabi.
Pinapanday pa ang pagkamit sa umaga;
Binabalutan pa ng tela ang musmos
May panahon pa upang hindi malumbay sa sabsaban.
At upang tuluyang balutin ng liwanag ang Bayan,
Kailangang labanan ang kasakiman ng mga Herodes;
Punuin ang espasyo ng krusada.
Maging tanglaw sa tahanan o kalsada.
Ngayong bisperas man o sa darating na umaga,
bagtasin ang ipinagkaloob na pag-asa.
Artikulo: Jazmin Permejo
Comments