Nang maningil ang mga nanlaban

Nanaginip ako

Naglalakad daw ako sa kalye impyerno

Nahukay mula sa kamay na bakal na walang sinasanto

Bawat sulok ay malagim na nagkukwento.

Maingay rito, umaalingawngaw ang pagtangis ng pamilya't kaibigan

Sa kanto’y laganap ang patayan

Buháy ang takot para sa búhay na inaambang tuldukan

Ng diyos-diyosang naghahari-harian.

Sa bawat kalyeng binabaybay ay may dalawang katiyakan

Akyat-panaog si kamatayan at

Si hudas ay buháy at nakikipagkamayan

Sa mga mortal na kaluluwang halang.

Dito, bala ng baril ang patak ng ulan

Binabagyo ng bala’t hiyaw na umaalingawngaw

Bangkay ng mamá sa kanto’y minamarkahang ‘wag tularan

Binabaha ng luha't galit ang bayang binayaran.

Umaalingasaw ang sangsang ng kalsadang lantad

Ang bakas ng mga dugong pinambayad

Kapalit sa guni-guning bayang ligtas

Na inutang sa libo-libong dugong dumanak.

Nagising ako’t tumambad sa huling hantungan.

Kasama ang mga maralitang pinuputakte’t ninanakawan

‘Di lang ng karapatan kundi kalayaan

Ang umawit ng katarungan, kasama ang mga nanlaban.

Libo-libong mga puta’t ulol—mga juan na tinatakan ng 'wag tularan

Na sa isang iglap, mga hininga'y nalagot

Ang umahon sa tanikala ng kamatayan

Lilitisin na ang nagkanulo sa búhay at bayan.

Ngayon, oras na ng paniningil

Sa mga huwad na sa inosente’y sumupil

Natimbang na ang hustisya’t karapatan

Gising na ang bayan.

Artikulo: Abigail Prieto

Dibuho ni: Luke Perry Saycon